Ciało ludzkie nie jest idealne. W czasie swojego życia człowiek często zmaga się z wieloma chorobami. Dolegliwości mogą dotykać różnych układów, w tym także układu wzrokowego. Jedną z najczęściej spotykanych chorób oczu jest zaćma.

Rodzaje zaćmy

Zaćma, inaczej zwana kataraktą, to choroba prowadząca do zmętnieniem soczewki. Nieleczona może być przyczyną ślepoty. Występuje głównie u osób po 60 roku życia, lecz zdarzają się przypadki tak zwanej zaćmy wrodzonej. W tym przypadku zaćmienie soczewki występuje już w momencie narodzin dziecka. Istnieje kilka rodzajów katarakty wrodzonej. Są to między innymi zaćma warstwowa, jądrowa czy też biegunowa. Skrajnym przykładem jest zaćma całkowita, która uniemożliwia prawidłowe widzenie u dziecka. Zdiagnozowanie częściowej katarakty wrodzonej nie jest możliwe od razu. Dopiero u kilkuletniego dziecka można zauważyć niepokojące zachowania, mogące sugerować obecność choroby.

Drugim rodzajem katarakty jest zaćma nabyta. Ujawnia się ona w późniejszych etapach życia. Przyczyn może być wiele. Najbardziej powszechna to wiek (po 60 roku życia). Ponadto, zaćma może być także skutkiem ubocznym przebytych chorób, na przykład cukrzycy. Jedyną odwracalną postacią choroby jest zaćma galaktozowa. U dzieci chorych na galaktozemię (samoistne przekształcanie galaktozy w glukozę) po zastosowaniu odpowiedniej diety dolegliwość ustępuje.

Katarakta może pojawić się również w wyniku mechanicznych urazów oka czy też choroby popromiennej. Na zaćmę narażeni są także ludzie, których praca powoduje naświetlanie oczu. Przykładami są tu hutnicy i spawacze.

Objawem zaćmy jest zamglone widzenie. W razie postępowania może ono doprowadzić do utraty wzroku. Osoba zmagająca się z kataraktą ma również problem z oceną odległości oraz ostrym widzeniem. U dzieci objawem zaćmy może być też zez i oczopląs.

Leczenie zaćmy

Niestety, jedynym sposobem leczenia katarakty jest operacja. W czasie zabiegu usuwa się przednią część soczewki lub też rozbija jej zmętniałą część. W to miejsce wszczepia się nową soczewkę. W wyniku operacji zanika możliwość akomodacji oka, stąd też pacjent jest zmuszony do noszenia okularów niwelujących wadę. Możliwe jest również zastosowanie soczewek kontaktowych.

Po zabiegu pacjent przez jakiś czas musi uważać na wzrost ciśnienia w gałce ocznej. Powinien unikać wysiłku fizycznego, niewskazane jest również schylanie się. W okresie rekonwalescencji należy chronić oczy przed działaniem promieni słonecznych, zakładając ciemne okulary.