Śnieżna ślepota spowodowana jest przez nadmierne działanie promieni słonecznych. Zapamiętaj - śnieg odbija aż 85% promieniowania słonecznego! Ślepota śnieżna jest to oparzenie siatkówki oka w okolicach plamki żółtej lub oparzenie rogówki wywołane promieniowaniem ultrafioletowym UV-B. W górach występuje większe promieniowanie słoneczne niż na poziomie morza. Średnio co jeden kilometr promieniowanie ultrafioletowe wzrasta o 6- 8%.

Odpowiednie zabezpieczenie oczu pozwoli uniknąć ślepoty śnieżnej. Najlepszą ochroną dla oczu są okulary przeciwsłoneczne, które powinny być masywne i dobrze dopasowane, aby zakryły całe oko, uniemożliwiając dostanie się promieni słonecznych. Dodatkowo powinny zawierać boczne osłonki chroniące przed wnikaniem promieni. Podczas wyprawy wysokogórskiej warto zaopatrzyć się w kapelusz z szerokim rondem, a w czasie jazdy na nartach czy snowboardzie niezbędne są gogle. Tylko taka ochrona pozwoli nam bezpiecznie patrzyć na świat.

Często z objawami śnieżnej ślepoty mamy podczas długiego przebywania na śniegu. Ślepota śnieżna może być długotrwała lub tymczasowa. Objawy mogą występować już nawet po 4 godzinach oparzenia:

• bóle głowy,
• światłowstręt,
• obrzęk spojówki i powieki,
• ból oczu: pieczenie, swędzenie, zaczerwienienie, łzawienie,
• opuchnięcie powiek,
• uczucie piasku w oczach,
• mrużenie.

Leczenie: osoba z objawami ślepoty śnieżnej powinna zapewnić ochronę przed światłem, na przykład odpoczywając w ciemnym pomieszczeniu. Osoby noszące soczewki powinni się ich pozbyć. Ulgę przynoszą zimne okłady i przemywanie oczu czystą, zimną wodą. Również daje ukojenie zabandażowanie oczu na 24 godziny. Na ból pomaga Paracetamol lub specjalne krople do oczu. Jeśli natomiast powyższe sposoby leczenia nie pomagają należy niezwłocznie udać się do specjalisty! Objawów nie wolno zlekceważyć, ponieważ mogą przerosnąć w poważne problemy wzroku.